Ik voel me thuis

Haha, wat een gekke titel. Ik ben nog maar amper aangekomen in Ghana en ik voel me hier thuis. Wat is dat toch gek? Hoewel ik vele zomers heb mogen genieten van heerlijke vakanties ben ik geen doorgewinterde reiziger en toch voel ik mezelf na een kleine 2 weken thuis in Afrika. Ik appte naar m'n ouders dat ik hier in het donker door steegjes loop die ik in Nederland niet zou durven te bewandelen. Waarom? Omdat ik me hier ontzettend op m'n gemak en veilig voel!

Patrick, Miranda, Karijn en Niels zijn op vakantie naar Turkije. Ik schreef in de familie-app dat ik best een beetje jaloers op hen was. Natuurlijk met een knipoog, want ik heb het hier dus hartstikke naar m'n zin, maar het zijn wel lange dagen... Doordeweeks word ik standaard om 5.30 uur wakker. Om 7.30/7.45 uur vertrek met de trotro (jaja, daar istie weer...) naar m'n basisschool. Na schooltijd (12.30 uur) vertrek voor een naar het kantoor waar ik wat eet, Wifi gebruik en van daaruit ga ik naar de voetbal. Van 15.00 tot 18.00 wordt er getraind en rond 18.45 uur kom ik thuis... Kortom; best lange dagen!

Op school was het bij vlagen wat saai. Iedere dag tellen tot 10 en het alfabet aflopen is leuk, maar super uitdagend is anders... Halverwege afgelopen week kwamen ze naar me toe met de vraag of dat ik een show wil voorbereiden voor de opening van de nieuwe school. Jij was toch opgeleid tot LO-docent?! Shit, wat heb ik gezegd... Nou ja, na overleg met de overige vrijwilligers gaan we deze uitdaging aan. We gaan show maken en deze presenteren ergens begin december. Ik ben benieuwd... Daarnaast mag ik sinds woensdag een jongen begeleiden die een jaar of 10 is en veel meer kan dan tellen tot 10 en het ABC. Ook dat is erg leuk, want dat daagt mezelf ook veel meer uit! Hij moet de komende maanden 1 op 1 begeleid worden omdat hij de afgelopen 3 jaar niet naar school is geweest. Hij vond voetbal belangrijker. We hadden al snel een klik, dat begrijp je... Hij is er gemotiveerd en we gaan er samen een leuke periode van maken. De eerste 2 dagen heeft hij al zo'n grote progressie geboekt. Ik was onwijs trots op Joseph!

Ook met het voetbalproject gaat het goed. De eerste periode was wennen. Het veld, de kwaliteit van de ballen, de spelers die standaard te laat komen en de culturele verschillen etc. Nu pas zie ik echt wat ze kunnen, hoe gemotiveerd zijn. Eerst dat ik ook dat de coach een vage Sjonnie was, maar alles wat ik zeg en aanreik pakt hij met beide handen aan. Hij gaat tekeer tegen z'n spelers, dat is niet normaal. Hoewel? Hier is dat heel normaal, de spelers accepteren alles gelaten en gaan aan de slag met zijn feedback. Het is jammer dat de spelers niet terug praten of in discussie gaan, dat doen ze niet want ze hebben veel respect voor de coach, want ik wil hun uitdagen om mee te denken over het spelletje. Ik wil graag hun mening horen. Ze geven dan alleen sociaal wenselijke antwoorden. Ik gaf hen aan dat ik denk vanuit de 3 hoofdmoment van voetbal; balbezit, balbezit tegenstander en de omschakeling. Vanaf het moment dat ik dat heb gezegd ging de coach driftig schrijven. Hij zuigt alles op en gaat er mee aan de slag, prachtig om te zien! Dit weekend of anders begin volgende week ga ik eten met de coach en gaan we een plan de campagne maken tot eind december. Structuur aanbrengen, iets wat er helemaal niet is. Voorbeeld; als een Afrikaan geld heeft, dan geeft hij dat uit, hij gaat iets leuks doen. Terwijl ik sommige gevallen het handiger kan zijn om iets te doen aan onderhoud van je huis of auto. Nee, daar doe je alleen iets aan het kapot is. Gevolg; veel hogere kosten. Oeps!

Eigenlijk gaat het dus op school als op de voetbal prima. De avonden en de weekend zijn nog wat lastiger, maar ik verwacht dat ik op korte termijn ook veranderd. Ik heb contact met andere vrijwilligers en daarnaast staan er wat leuke weekend-tripjes gepland. Daar kijk ik ook wel echt naar uit! Los van die weekend-tripjes wil ik ook een keer naar het strand. Ik zit super dicht bij het strand, maar ben er pas 1 keer gedurende 2 minuten geweest! Volgens mij had ik het al geschreven, maar het strand is voor 80% een vuilnisbelt. Voor ons westerlingen echt onbegrijpelijk. Ik ga dus binnenkort (hopelijk dit weekend al) naar een betaald en dus opgeruimd strand. Hmmmm, wat een vooruitzicht!

Dan donderdag 17 oktober, mijn verjaardag. In Nederland is het allemaal een beetje verplichte kost, hoewel ik het gezellig vind als de familie weer samenkomt, maar deze verjaardag was anders. Sterker nog, ik was zenuwachtig! Op woensdagavond vloog ik nog snel om boodschappen. Ik hoopte taart te kunnen scoren, maar deze vond ik niet. Wel 16 grote, dikke donuts! Ik wilde er 8 meenemen voor op school (voor mijn mede-vrijwilligers; Sara, Valentijn, Angela, Diana en Claire) en 8 voor m'n gastgezin. Echter de volgende ochtend voor m'n vertrek naar school was 1 doos in de koelkast aangevallen door beestjes (iets van mieren o.i.d.). Geen 16, maar 12 donuts. Nou de USA-vrijwilligers werden gek bij het zien van dontus. Nadat ik hen getrakteerd had heb ik ook de docenten nog getrakteerd. Bij de jongste groep sleurde de juf me mee het klaslokaal in en werd er gezongen, gedanst en gebeden voor me. Dat was toch wel erg bijzonder! Na deze schooldag, snel trakteren op het kantoor en door naar de voetbal. Een heerlijke training en op het einde van de training had ik 3 kratjes het veld op gesleept. Nee VVK-lezers, geen kratjes bier, maar cola, sinas en seven up. 72 flesjes, kosten; circa 14 euro. Voor alle spelers van de vereniging, het 1e -17 en een jonger jeugdelftal. Jarig zijn betekent speechen, een dag ervoor was de eigenaar van de club jarig en hij trakteerde ook, dus goed voorbeeld doet volgen. In zijn speech hield hij een betoog over Newcastle United. Na zijn betoog herinnerde ik me hem aan Newcastle - Feyenoord 0 - 1 (doelpunt Sebastiaan Pardo, volgens mij in de 4e minuut al, toch Peter?). Ik heb hem overigens niet verteld van de return in de Kuip, want daar gingen we onderuit met 2 - 3 herinner ik me. Ik heb de spelers in mijn speech uitgelegd wat en wie Feyenoord is en natuurlijk gesproken over het Legioen en de magie van de Kuip. Youtube vanavond maar... Applaus volgde. Het laatste deel van m'n verjaardag was bij mijn gastgezin. Cola met donuts. Wat was het gezellig. Een Nederlandse verjaardag in Ghana, iets wat zij helemaal niet kennen. Ondertussen kwamen er foto's en filmpjes uit Kruiningen binnen, waar m'n ouders, Joyce en Arno en de kids lekker aan de taart zaten die ik had besteld bij de Gangmaker. Blijft leuk die filmpjes van m'n neefjes!
Wat was dit een bijzondere verjaardag, leuk om deze dag te mogen delen met de mensen hier. Ook vanuit NL veel felicitaties gehad, bedankt!!

Vandaag, vrijdag 18 oktober was een bijzondere schooldag, het was namelijk sportdag. Deze werd georganiseerd door een groep Duitse studenten, die jaarlijks met een school naar Ghana komen. De traditionele opening was een voetbalwedstrijd tussen de vrijwilligers en docenten. Wij, Valentijn, Sara en ik werden gevraagd om ook mee te doen. De Duitste-studenten waar enigzins zenuwachtig, want vorig jaar werden ze van het kastje naar de muur gestuurd. Dit jaar wonnen de vrijwilligers met 3 - 0! Altijd lekker en het was behoorlijke fanatiek!
De inhoud van de sportdag was niet zo bijzonder, behalve voetballen en bastkebal/korfbal was het meer een speelkwartier van 9 tot 12 uur. Deze ochtend heb ik ook wat foto's gemaakt met de kinderen, want ik nog niet eerder had gedaan. Er bekroop mij deze ochtend een heel bijzonder gevoel. Iets van emotie, tevredenheid en blij om bij deze kinderen te mogen zijn. Een heel bijzonder gevoel, iets wat ik graag nog even vast wil houden.

De afgelopen reisverslagen sloot ik af met het succes wensen voor de VVK-teams. Dat had ik beter niet kunnen doen, want er volgende nederlagen tegen SPS en DWO. Komende weekend is het 1e vrij, dus geen nederlaag. Kruiningen 2 is wel goed bezig, een mooie overwinning op Yerseke en zaterdag het vervolg in de beker. Veel succes cupfighters!! Ik zag in de app weer een indrukwekkende selectie voorbij komen, dus ik verwacht dat jullie nog een rondje verder komen!