Het vervolg

In mijn vorige reisverslag schreef ik een alinea over het verkeer, maar bij nader inzien was deze alinea nog lang niet af....
Behalve het gebrek aan structuur, de bizarre manier van inhalen, het niet gebruiken van de richtingaanwijzer etc. zie je in het verkeer nog vele bijzondere dingen.
Natuurlijk zie je op veel plaatsen gaten in de weg. En niet zomaar gaten, maar gaten van zeker 20 a 25 centimeter diep. Rijd je hier met een snelheid van 25/30 km/u dan gaat je auto echt stuk. Zo zijn wij met de trotro al een aantal keer de uitlaat verloren. Geen probleem, uitstappen, repareren en verder. Dit gaat in een tempo van de pitstop van Max Verstappen (niet echt Afrikaans dus). Als je dan zo'n gat in de weg ziet dan rijd je er gewoon omheen. En als daar iemand rijdt? Dan wacht hij maar... Zoiets als het recht van de sterkste, maar dan het recht van de eerste... Die gaten in de weg zie je op heel veel plekken, ben je snel autoziek dan adviseer een tripje naar Ghana je niet aan. Toch zie ik regelmatig 'wegwerkzaamheden', soms serieuze, waarbij 'mannetjes' proberen een probleem te verhelpen. Vaak zie je ook mensen die een gat volgooien met lege resten kokosnoten, zand, stenen etc. Dan kun je dan in ieder geval weer een beetje rijden op die weg. Dit is meestal maar een oplossing voor een week, want daarna is dat gat weer aanwezig. Het mooie van die wegwerkzaamheden is dat er van die mannetjes druk aan het werk zijn er eentje met een emmer staat. Ik dacht nog 'die gozer doet ook niet veel?' Maar hij is het salaris bij elkaar aan het schrapen. Alle auto's die passeren wordt gevraagd om een donatie (meestal 1 citie - 0,20 eurocent).
Soms staat er ook politie langs de weg. Als je geen zin hebt in discussie hebt met de agent, druk je hem een brief van 1 citie (20 cent) in z'n handen en kun je gewoon verder.

Afgelopen week had ik dus enkele gesprekken, 1 op school over de manier van lesgeven en de inzet van vrijwilligers en 1 met organisator van de voetbalacademie om deze beter te structureren. Na het gesprek op school, hoefde we de volgende dag geen 1 op 1 te doen met de leerlingen, maar mochten de vrijwilligers in de klassen meedraaien. Op zich is dat na 6 weken wel leuk. Weer eens iets anders. Of de school heeft begrepen wat ik bedoel? Geen idee, maar voor nu is dit ok. Daarnaast mochten we in groepjes met de kinderen gaan lezen. Uiteindelijk gingen we terug naar de 1 op 1, maar nu met de zwakste kinderen uit klas 2. We moesten wat eenvoudige 3-letter-woorden met ze doornemen, zoals cat, car, run, sit etc. Nadat we deze woorden hadden opgeschreven, uitgelegd hadden en er in sommige gevallen een tekening van hadden gemaakt, gingen we hetzelfde boekje lezen. De kinderen konden dat boekje gewoon lezen (waarschijnlijk, omdat ze dit boekje iedere dag lezen), zonder dat ze in het boekje keken. Als ik een willekeurige woord aanwijs en vroeg wat daar stond hadden ze echt geen idee. Kortom; de manier van lesgeven is nog een steeds een dingetje. Ik verwacht ook niet dat ik hier veel in kan veranderen, maar ik blijf hopen en proberen. Een kleine verandering kan ook winst zijn!

Ook met de organisator van de voetbalacademie had ik een gesprek. Dit verliep eenvoudig en zullen we nog wel een paar keer herhalen. Na de eerste 6 weken kom ik tot de conclusie dat de voetbalconditie van de spelers matig is. En dat is natuurlijk super gek, want 4/5 keer per week trainen, maar toch een matige conditie hebben? Daarbij moet ik wel zeggen; voetbalconditie in relatie tot het niveau. Zoals al eerder beschreven, veel spelers hebben een fantastische techniek. Er lopen meerdere spelers rond in mijn team(s) die de techniek hebben om bij een een Nederlandse BVO te kunnen spelen. Met voetbalconditie bedoel ik; de intensiteit van het spel kunnen volhouden. In Ghana (of beter gezegd Afrika) beweegt de speler met bal en de overige staan stil. Het tempo is laag en omschakelen doen ze niet aan, aansluiten van de verdediging kennen ze niet en een middenvelder die voor het doel van de tegenstander komt ook niet. Vanaf week 2 was ik al gestart met verbeteren van de omschakeling, het aansluiten van de verdediging en het knijpen/kantelen etc. In z'n totaliteit probeerde ik dus wat meer structuur in het elftal te krijgen. Nu gaan we proberen door 1 keer in de week een conditionele VOETBAL-training te geven, om de intensiteit omhoog te krijgen. We gaan dus geen rondjes lopen of een stadsloop doen, maar voetbal-conditionele partij-trainingen verzorgen. De eerste was training was deze week, ik ben benieuwd hoe ze deze verteerd hebben.

Oja, alle vrijwilligers hebben hier muggenbulten, ik dus ook. Overigens heeft 'iedereen' hier ook Malaria. Waar wij, Europeanen heel bang zijn voor Malaria is het hier de normaalste zaak van de wereld. Vorige week waren er 3/4 spelers geveld door Malaria. Hier is het gewoon een griepje. Ik had dus muggenbulten, geen probleem, maar enkele muggenbulten geen ontsteken. Dat ding werd groter en groter en uiteindelijk werd het gewoon smerig, kreeg ik een dikke voet, gevoelige enkel, achillespees etc. Kortom erg vervelend, op advies van mijn organisatie moest ik naar het ziekenhuis. Ojeee, dat klinkt ernstig, dat viel reuze mee, want alle andere vrijwilligers zijn al 1 of meerdere keren in het ziekenhuis geweest! Waarschijnlijk ook omdat je hier geen huisarts hebt (denk ik, geloof ik). De wondjes zijn schoongemaakt, zalfje erop, pilletje erbij, gaasje en afdekken, maar dat afdekken gaat op z'n Afrikaans. Alle spullen worden uit verschillende laatjes getrokken en vervolgens vertrek je bij het ziekenhuis als een halve mummie. De tape waarmee ze alles vastzetten lag waarschijnlijk al 5 jaar in de kast, want na een half uur liet alles al los. Naja, volgens mij wordt de ontsteking minder en dat is het belangrijkste....

Omdat het ontzettend hard regende was ik vandaag veel later op school dan normaal. Geen probleem, want de leerlingen dachten er hetzelfde over. Uiteindelijk mist ik vandaag circa 10 leerlingen (waarschijnlijk vanwege de regen). Het was erg leuk op school en volgens mij heb ik het ook getroffen met de docente. Hoewel ze allemaal streng en erg eisend zijn voor de leerlingen, besloot deze docente halverwege de ochtend alle tafels in het lokaal aan de kant te zetten en met de leerlingen samen een cake te maken! Ik, als speciale gast mocht de cake aansnijden! Wat waren de kids dankbaar!

Het weekend komt dichterbij en dus is mijn eerst reisweekend in het zicht. Ik ga dit weekend naar Cape Coast! Ik ben benieuwd.

Toevallig vond ik van een ander meisje een leuke blog. Zij volgde exact dezelfde projecten dan ik en schrijft natuurlijk op haar eigen wijze hierover. Voor de liefhebbers, ongeveer eenzelfde soort blog, maar op een andere manier geschreven. Iedere letter is bijzonder herkbenbaar; https://mariellegroen.waarbenjij.nu/