Week 2

De eerste week stond in het teken van acclimatiseren. Veel sneller dan verwacht voel ik mezelf thuis in dit bijzondere land en dit komt voornamelijk door de extreme vriendelijkheid. Doordat ik veel heb gelezen en gehoord ben ik wel achterdochtig bij die vriendelijkheid. Van nature ben ik nogal naief en ik wil mezelf hier niet laten bedonderen...

In het vorige verslag schreef ik over m'n nieuwe uitdagingen. Het training geven bij de catonments, maar ook op de basisschool. Na een vervelende/lastige training vorige week ging dat deze week aanzienlijk beter, hoewel je ontzettend moet wennen aan het veld, de omgeving en hun manier van voetballen. Als ze een grote kans hebben, kappen ze de bal terug, gaan eindeloos rondspelen en proberen een nieuwe kans te creeeren. Ongekend en onbegrijpelijk, het lijkt op het Nederlands elftal van 4/5 jaar terug, rondspelen om rond te spelen. Pieter Zwart zou er gek van worden... Ik heb de begeleiding overtuigd van 'mijn visie' of eigenlijk meer de Nederlandse manier van voetballen, alleen vinden ze dat wel makkelijk. Jordan leidt de training en de trainer zit langs de kant en speelt met z'n telefoon, kijkt filmpjes of komt wat later (woensdag zouden we trainen om 15.00 uur, maar de training kwam om 17.00 uur). Mijn doel is om de spelers iets bij te brengen, maar tegelijkertijd de trainer/organisatie handvaten te geven, waarmee hij verder kan, ook als ik hier vertrek. Zo heb ik hem uitgelegd dat we ik altijd praat over 3/4 hoofdmomenten in het voetbal, balbezit, balbezit tegenstander en de omschakeling. Vooral dat laatste hoofdmoment is in het hedendaagse voetbal super belangrijk. Die voetbal gaat wel goedkomen, hoewel het onder de 17 team nog een uitdaging wordt. Deze gasten zijn zo aan het puberen, dat dit nog een flinke strijd wordt...

Het respect voor de coach (sowieso voor ouderen of functies met aanzien) is bijzonder om te zien. Je wordt altijd netjes begroet en na een bespreking klinkt er standaard applaus. De taal blijft wel een dingetje, zeker als je een bespreking houdt. Het gaat tenslotte toch om details. En als ik vraag of dat iedereen het heeft begrepen knikken ze standaard ja. Of ze het echt snappen probeer ik daarna te ontdekken in de training/wedstrijd.
Op school werd ik aangesproken door een andere trainer (James). Hij had over mij gehoord en vroeg of ik bij zijn club training wilde komen geven. Hij heeft een voetbalschool op het 2e niveau van Ghana (1 niveau dus onder de premier league). Ik heb aangegeven om hierop terug te komen... Wordt vervolgd...

Ook op school liggen uitdagingen. Zoals gezegd zit ik, samen met andere vrijwilligers 1 op 1 les te geven aan de jongste kinderen en dit doen we op het schoolplein, buiten onder een boom. Op zich leuk, maar de uitdaging is niet zo groot. Zonder maar enige uitleg komen er iedere dag 1, 2 of 3 leerlingen en daarmee zijn we een uur het alfabet aan het leren of aan het tellen. Als ze dit onder de knie hebben gaan we verder met eenvoudige woorden en/of rekensommetjes. De kinderen hier zijn gedisciplineerd en kunnen goed 'stampen', maar echt begrijpen doen ze het niet. Het alfabet opdreunen, geen probleem, maar ze weten alleen niet wat ze zeggen. Als je hen vraagt naar de letter 'M', dan gaan ze in gedachten tellen, totdat ze bij de M uitkomen. Daarnaast heb je nog een verschil tussen de uitspraak van de M en een woord waarin de letter 'm' voorkomt. Die spring je namelijk op een andere manier uit.

Samen met de andere vrijwilligers proberen we steeds nieuwe vormpjes te verzinnen. Zo maak ik gebruik van dobbelstenen (om te rekenen) en gebruiken we doppen van flesjes water bij het optellen/aftrekken.

Vorige week werd ik gevraagd of dat ik ook iets kon betekenen in de gymles. Dit lijkt me erg leuk. Afgelopen vrijdag zou ik starten, maar het schoolplein stond blank. Helaas gaan we dit dus nog een weekje uitstellen.
Daarnaast wordt er een nieuwe school voor de kinderen gebouwd. Dit gebouw wordt binnen nu en enkele weken opgeleverd, hopelijk maak ik dit moment ook mee. De opening van een nieuwe school zou bijzonder zijn. Er wordt nu les gegeven in kleine, oude barrakken, binnenkort gaan we dus naar een 'echte' kleurrijke school! Leuk en spannend. Ik heb veel balonnen meegekregen, o.a. van mijn buren in NL, deze komen misschien wel goed van pas bij de opening!

Afgelopen week heb ik ook wat boeken uit mijn koffers getoverd. Op advies van mijn vrijwilligersorganisatie moet je vooral niet alles direct uitdelen (voetbalshirts, schoolspullen, pennen etc.), maar de eerste weken kijken naar de huidige situatie. Ik heb wat boeken bij mijn guestfamilie laten zien, we hebben een hele avond met het hele gezin gelezen. Dat was erg leuk (bovendien ook lekker rustig). Marie, het nichtje wat ook in huis woont is schooljuf en heeft 2 boeken mee naar haar school genomen om voor te lezen. Deze boeken heb ik van Jessica gekregen, zij heeft ze gekregen van het project ' zwerfboeken', 1 eis van Jessica was om 1 of meerdere boeken aan te melden. Dit doe je door naar de website te gaan en aan te vinken dat je een zwerfboek hebt gevonden. Ik heb verschillende boeken aangemeld en daarbij vermeld dat ik ze in Accra (Ghana) heb gevonden. Dit vonden ze erg leuk, want nog nooit zijn er boeken zover uit Nederland aangemeld!

Kortom; ik vermaak me uitstekend, het voetbalproject loopt goed en ook het schoolproject verloopt goed, hoewel er bij beide projecten nog ruimte voor verbetering is.
Wat jammer is, is dat ik de enige vrijwilliger binnen onze organisatie (project abroads) ben, waardoor ik dus geen interactie heb met andere vrijwilligers. Dit mis ik wel echt, want als ik 's avonds thuis kom om 19.00 uur is er niets meer te doen, dus dan verveel ik me wel. Gelukkig heb ik op school andere vrijwilligers van andere organisaties gesproken en nummers uitgewisseld, dus kan ik met hen op pad (evt. in de avonden) en bijvoorbeeld in het weekend. Zometeen bezoek in een proffesionele voetbalwedstrijd van AOK Hearts. In het stadion passen 35.000 toeschouwers, ik ben benieuwd.

Daarnaast hoop ik de komende week nog een aantal bijzondere trips te mogen maken. Ik wil graag een keer naar Labadi beach, dit schijnt een prachtig (en schoon) strand te zijn. De meeste stranden zijn namelijk vuilnisbelten, zo ongelofelijk smerig! Verder wil ik kastelen/forten bezoek aan Cape Coast. Hier zijn vroeger slaven vastgehouden van daaruit verhandeld over de wereld. Een indrukwekkend verhaal, want ik graag wil bekijken. Natuurlijk wil ik ook 1 of het liefst 2 natuurparken bezoeken. 1 natuurpark ligt op zo'n 2 uur rijden, het andere park ligt in het noorden van Ghana en is circa 10 uur rijden of 1,5 vliegen. Wordt vervolgd...

Dan moet ik toch nog wat kwijt over de trotro. Volgens mij heb ik hier ook al iets over geschreven in het vorige verslag. De trotro is 1 van de meest populaire vervoersmiddelen in Ghana. Het is een combinatie van busje/taxi. Er kunnen circa 12-14 mensen in vervoerd worden, maar in sommige situaties proppen ze er ook wel 20 mensen in. Er zijn verschillende 'lijnen', je hebt natuurlijk een chauffeur en een soort propper, die hangt uit het raam, maakt vage armgebaren en roept de naam van de lijn. De busjes vliegen overal door de stad, zijn zo oud als Jeruzalem en komen in Nederland 100% zeker niet door de APK. deuren/koffers die open vliegen tijdens het rijden, lichten die het niet doen (of niet aan staan, ook niet als het donker is) of zelfs versnellingen die het niet doen en busjes die regelmatig tijdens het rijden uitvallen. Afgelopen donderdag zat ik in zo'n busjes wat regelmatig uitviel, geen werkende verlichting had en waarvan ik vanaf de 3e rij in het busje een prachtig uitzicht had, de motorkap in. De plaat die over de motorkap hoorde was hij verloren waarschijnlijk. Ach ja, het busje reed, zij het met horten en stoten en 5 keer uitvallen, ik ben heelhuids aangekomen...

Op de maandagen is er geen voetbaltraining, op deze dagen organiseert mijn organisatie andere dingen. Afgelopen maandag had ik dansles + het spelen op een Afrikaanse trommel. Met mijn ritme-gevoel was dit natuurlijk 1 groot drama. Gelukkig hebben Afrikanen geduld... Volgende maand mag ik weer, jippie! Komende maandag krijg ik Ghanese les, ik ben benieuwd, ik ken al een aantal woorden...

Afgelopen vrijdag ben ik 'op stap geweest'. Fynn, mijn begeleider nam me mee naar een cafe waar speciale Ghanese muziek gedraaid werd. Hoewel het niet helemaal mijn genre was, geniet ik onzettend van de enorme beleving, de prachtige lach en het grote enthousiasme, wauwwww! Na deze Ghanese muziek werd ik meegenomen naar een Westerse uitgaangsplek, hier hebben we een uur op het terras gezeten. Ik ben hier misschien wel ' 25' Obruni's (blanke mensen) tegengekomen, dit was heel apart, want dagelijks zie ik er maar enkele.... Dat is en blijft toch wel een bijzonder fenomeen!

Ik ga een einde aan dit verslag maken en richting het stadion. M'n weekend is toch weer goed door de overwinning van Kruiningen 2 en Kruiningen 3, goed gedaan mannen! Jammer dat het eerste de punten in Ovezande moest laten. Succes komend weekend tegen FC Bergen!

Tot schrijvens!